I. Wojsko Księcia z dwóch formacji się składa podstawowych: Tarczowników i Pancernych.
II. W Pancernych do boju stają wszyscy Wolni poddani Księcia.
III. Każdy z wolnych zatem obowiązan jest o odpowiednie uzbrojenie zadbać właściwe jego służbie.
IV. I tak przeszywanicę odziewać musi.
V. A na nią pancerz stalowy jak kolczugę lub lamelkową zbroję.
VI. Do owej hełm z czepcem kark chroniącym.
VII. A w ręce tarczę bierze i broń sieczną.
VIII. Z których miecz w szczególności mu przystoi jako Wolnemu poddanemu Księcia.
IX. Lub obiema rękami toporem wielkim włada.
X. Pancernych wraz z Księciem i na rozkaz jego Wojewoda używa wedle potrzeby do rozbijania szyku wroga.
XI. Lub najcięższych wroga ataków odbijania.
XII. Lub osłaniania reszty wojsk linią pancerną.
XIII. W lekkiej piechocie Tarczowników służyć ma zaś cały niewolny lud bez wyjątku.
XIV. Zaś żupanom owych wojowników nakazane jest by owi uzbrojeni odpowiednio byli do swych zadań.
XV. Czyli każdy w przeszywanicę ma być odziany.
XVI. I hełm na głowie mieć.
XVII. A pancerze inne na siebie kłaść owi będą tylko gdy Książę taki rozkaz wyda.
XVIII. I jeśli tak się stanie kolczugi winni niewolni pasami spinać z żelazną klamrą.
XIX. Każdy tarczę ma mieć okrągłą z umbem i imaczem co najmniej na trzy łokcie szeroką.
XX. A do niej włócznię i topór za pas.
XXI. I łuki wedle umiejętności nosić mogą i w boju używać.
XXII. Tarczownikom Dziesiętnik przewodzi, którego Książę z półwolnych wyznacza.
XXIII. Ów Wojewodę w dbałości o gotowość wojenną wspiera.
XXIV. I poruczonych mu Tarczowników ćwiczy w boju, co zaszczytnym jego jest obowiązkiem.
XXV. Tarczowników dla osłony skrzydeł Pancernych używać należy.
XXVI. Lub za plecami ich stawiać owych by stamtąd wroga razili.
XXVII. I za nimi do ataku szli zmieszane szeregi wrogów wykłuwać.
XXVIII. A także do ostrzału z łuków muszą się owi umieć przeformować sprawnie.
XXIX. I z owej formacji do walki wręcz spowrotem.