Bitwa nad Bugiem 2025 – Draconia On-Line 2020

Czumów, 2025-07-16/18

Roku 6526 [1018]. Przyszedł Bolesław ze Światopełkiem na Jarosława, z Lachami (…)¹

31. Nie wypada zamilczeć o żałosnej klęsce, jaka się wydarzyła na Rusi. Bolesław mianowicie najechał ten kraj i duże poczynił tam szkody za naszą namową. Przybywszy 22 lipca nad pewną rzekę nakazał on swemu wojsku rozbić obóz, jak również przygotować potrzebne do przeprawy mosty (…)²

Materiał wydobyty podczas archeologicznych badań terenowych, datowany na okolice 1018 roku, co czyni go najstarszym zachowanym materiałem wideo na świecie. Bolesław Chrobry przed wyprawą na Ruś, najwyraźniej mający co nieco do powiedzenia księciu ruskiemu Jarosławowi Mądremu. Tzw. Dis na JArosława, czyli Paszkwil, w skrócie zwany PAszkwilem. Zgodnie z zachowanymi przekazami, za tekst i przygotowanie utworu oraz wideo odpowiada niejaki Izbor. Pomogły narzędzia Absolutnie Intuicyjne.

Jak donosi Kronika Draconii:

Wziął był Bolesław ze sobą dwór swój, i zbrojnych, i czeladzi, i wszyscyśmy razem jak co dwa lata stanęli obozem pode wsią Czumów, nad rzeką Bugiem, aby wziąć udział w sławetnej Bitwie nad Bugiem. Poszedł z nim Wszebor, i Izbor z synowcem, Sikor, Dobromir, Borka z dawna niewidziany, Miś z Brochowa z małżonką swą Jagą, i trzech smardów nowych, to jest Szymon, Misza i Frączek (…)

(…) Przed godziną dziesiątą cały nasz obóz w gotowości już był, bo lud okoliczny, zaciekawiony wielkim wojsk zgromadzeniem, począł nieśmiało przychodzić, by Bolesławowi pokłon złożyć, a i na całe zgromadzenie się pogapić. (…)

(…) Bitwa miała być dnia następnego, toteż życie w obozie leniwie się toczyło. (…)

(…) Jaga, Misiowa żona, (…) najbardziej gospodarną niewiastą poprzez inne niewiasty co w obozie były obwołaną została. (…)

(…) Przybyli również do obozu obwoływacze, co wieść o wydarzeniach się w nim dziejących mieli w świat ponieść³⁴⁵⁶, i z nimi Izbor dużo czasu spędził, gdyż się im Paszkwil spodobał, i nauczyć się go chcieli, aby innym w innych stronach również go śpiewać. (…)

(…) Aż przyszedł dzień wyznaczony, niedziela. (…) Szczęściem bitwa dobrze poszła. Zbrojni starli się w polu, kawaleria Bolesława co i rusz na wroga szarżowała, wrodzy łucznicy szyli jak wściekli, najwyraźniej samego Księcia próbując ustrzelić, bo nie raz strzały tuż obok niego padały, ale im nie wyszło. A w pewnej chwili, gdy jeszcze losy starcia nierozstrzygnięte były, niebo prędko czarnymi chmurami się zaciągnęło, i grzmieć zza rzeki poczęło, niechybnie zgubę naszym wrogom wieszcząc. I akurat jak raz w tej chwili wreszcie opór wojsk wrażych udało nam się przełamać, obóz żeśmy ich wzięli i spalili, a sam Jarosław, czapkę po drodze gubiąc, konno w panice w stronę Kijowa uszedł. Zwycięstwo było pełne. (…)